ക്ഷേത്രങ്ങളുമായി ചേർന്നുനിൽക്കുന്ന ജീവിതമാണ് ചൊവ്വല്ലൂരിൻ്റേത്; പ്രത്യേകിച്ചും ഗുരുവായൂർ ക്ഷേത്രവും ചൊവ്വല്ലൂർ ശിവ ക്ഷേത്രവും. പാരമ്പര്യമായി കഴകത്തിന് അവകാശമുള്ള കുടുംബമായിരുന്നു ചൊവ്വല്ലൂർ വാരിയം. അമ്പലം ശുദ്ധമായി സൂക്ഷിക്കുന്നതും മാലകെട്ടുന്നതും വിളക്ക് കത്തിക്കുന്നതും അത്താഴപൂജയ്ക്ക് ശേഷം അമ്പലം ഭദ്രമായി പൂട്ടുന്നതും കഴകക്കാരുടെ ജോലിയുടെ ഭാഗമാണ്. ക്ഷേത്രത്തിലെ എല്ലാ പൂജകളും ചടങ്ങുകളും കൃത്യമായി നടക്കുന്നതിനു വേണ്ട എല്ലാ ഒരുക്കങ്ങളും ചെയ്യുന്നതും കഴകക്കാരൻ തന്നെ.

കുടുംബത്തിന് പൈതൃകമായി ലഭിച്ച പരിപാവനമായ ഈ ഉത്തരവാദിത്തം ഏറ്റവും ഭക്തിയോടും വിശ്വാസത്തോടും കൂടിയാണ് ചൊവ്വല്ലൂർ നിറവേറ്റിയത്. ചൊവ്വല്ലൂർ കൃഷ്ണൻകുട്ടിയുടെ മുത്തശ്ഛൻ, ചൊവ്വല്ലൂർ ശിവക്ഷേത്രത്തിന്റെ ഊരാള സ്ഥാനമുള്ള പുരാതനമായ മഴുവന്നൂർ മനയിലെ ശ്രീകുമാരൻ നമ്പൂതിരിയാണ്. ഊരാള സ്ഥാനമുള്ള ശ്രീകുമാരൻ നമ്പൂതിരിയാണ് ചൊവ്വല്ലൂർ ക്ഷേത്രത്തിലെ കഴകം ചൊവ്വല്ലൂർ വാരിയത്തേയ്ക്ക് അവകാശപ്പെടുത്തി കൊടുത്തത്. ഗുരുവായൂർ ക്ഷേത്രത്തിൽ പാരമ്പര്യമായി കഴകം നടത്താൻ ചൊവ്വല്ലൂർ വാരിയത്തെ അവകാശപ്പെടുത്തിയത് കോഴിക്കോട് സാമൂതിരിയാണ്.

സ്കൂൾ പഠനകാലത്തുതന്നെ എല്ലാ ദിവസവും ശിവക്ഷേത്രത്തിലെ കഴക ജോലികൾ ചെയ്തിരുന്നു ചൊവ്വല്ലൂർ. അന്ന് അമ്പലത്തിൽ ഒപ്പമുണ്ടായിരുന്ന ബാലൻ മാരാരാണ് സാഹിത്യകൃതികൾ ചൊവ്വല്ലൂരിന് പരിചയപ്പെടുത്തുന്നതും അദ്ദേഹത്തിൻ്റെ സാഹിത്യാഭിരുചിയുടെ തിരികൊളുത്തുന്നതും. ദൈവത്തെ സേവിക്കുക എന്ന കർമ്മവുമായി ചൊവ്വല്ലൂരിനുള്ള അഗാധമായ ആത്മബന്ധം അദ്ദേഹത്തിൻ്റെ ജീവിതത്തിലും എഴുത്തിലും തെളിഞ്ഞുനിൽക്കുന്നു.